Osmanlı ve Anadolu mutfağında özellikle ferahlatıcı ve aromatik içecek olarak hazırlanan, lavanta çiçeklerinin zarif kokusunu taşıyan bir şerbettir. Hem göze hem damağa hitap eder.

Osmanlı mutfağının en göz alıcı içeceklerinden biridir. Kurutulmuş nar çiçeği (hibiskus) ile hazırlanan bu şerbet, ekşimsi tadı ve parlak kırmızı rengiyle hem ferahlatıcı hem de şifalıdır.

İmparatorluk mutfağının en özel miraslarından biridir. Çeşitli meyveler, baharatlar ve bitkilerle hazırlanan bu geleneksel içecek, hem ferahlatıcı hem de şifalı yönleriyle öne çıkar. Özellikle saray sofralarında misafirlere ikram edilen şerbetler, Osmanlı kültüründe zarafet ve misafirperverliğin simgesidir.

Osmanlı saray mutfağında padişahlar için özel olarak hazırlanan, ihtişamı ve zengin aromasıyla öne çıkan bir içecektir. Adını “hünkar” yani padişah unvanından alır.

Diyabetik Şerbet, özellikle şeker hastaları için geliştirilmiş, rafine şeker kullanılmadan yapılan sağlıklı bir içecek alternatifidir. Osmanlı şerbetlerinin modern bir yorumu sayılır.

Osmanlı sarayında özellikle şehzadeler için hazırlanan, enerji verici ve bağışıklığı destekleyici bir içecek olarak bilinir. Zengin içeriğiyle hem şifalı hem de gösterişli bir şerbettir.

Osmanlı saray mutfağında hanedan kadınlarının adını taşıyan özel şerbetlerden biridir. Adını Sultan II. Bayezid’in torunu olan Neslişah Sultan’dan aldığı rivayet edilir. Zarifliğiyle bilinen bu şerbet, genellikle gül, demirhindi ve nar gibi malzemelerin birleşiminden yapılır; hem ferahlatıcı hem de şifalı bir içecektir.

Reyhan Şerbeti, mor reyhan yapraklarıyla hazırlanan, rengiyle göze, kokusuyla ruha, tadıyla damağa hitap eden geleneksel bir içecektir. Anadolu’da özellikle yaz aylarında serinlemek için sıkça yapılır ve Osmanlı mutfağında da yer almıştır.